Çekmeyen bilmez

Babam daktordu benim, Benim de doktor olmamı istiyorlardı. Aileden öyle .O zamanlar babalar biraz daha acımasız olmak zorundaydı oğullarına. Çocuklar sürterek öğrenmeliydi hayatı. Hayatın acılarını öğrenerek sindirerek.
Sünnetimi doktor çocuğu hastanede sünnet oluyor demesinler diye Mahalledeki sağlık memuruna yaptırmıştı babam.  Hayatımda karşılaştığım acıyı anlatamam. Bugün belki de hastaların acılarını  anlamama babam sebep olmuştur. İnsan acılarını algılamanız için  önce acı çekmeniz gerek. O günkü alet edavatları düşünüyorum da bugünkü çocuklar çok daha şanslı.
Daha hijeynik temiz ortamlarda oluyorlar. Ama gelelim acısına ilaç etkisi bittikten sonra hemen hemen aynı acı değişmiyor. Kesik acısı unutlmaz.  Hangi makamda olursanız olun.

(Ankara  herhangibiri ,yaş 39)